اختلال کندن پوست لب

اختلال کندن پوست لب که همان وسواس‌پوست‌کنی است، یکی از انواع وسواس‌های فکری_عملی است. که در آن فرد مبتلا میل شدیدی به کندن پوست لب خود دارد. ممکن است بیمار تمایل به کندن نواحی دیگری از پوست بدنش را هم داشته باشد، اما تمرکز او بیشتر بر روی پوست لب است. به طوری که بیشتر اوقات ترک و زخم روی لبان او وجود دارد، درد و زخم تاثیری در دست کشیدن او از این کار ندارد. ریشه این بیماری در اضطراب بوده و برای درمان حتما باید به متخصص روانشناسی مراجعه کرد.

اختلال کندن پوست لب چیست؟

پوست کنی لب در درسته‌ی اختلالات اضطرابی جای می‌گیرد و آن را در راهنمای تشخیصی و آماری بیماری‌های روانی زیر مجموعه از وسواس پوست کنی می‌دانند. در این نوع اختلال اضطرابی فرد به واسطه‌ی افکار اجبار کننده خود، میل افراطی به پوست کنی لب دارد. افراد مبتلا به اختلال کندن پوست لب برای کندن از ناخن و یا گاز گرفتن استفاده می‌کنند و ممکن است ساعت‌ها به این کار مشغول باشند. کندن پوست اغلب تا جایی پیش می‌رود که آسیب‌های جدی به فرد وارد می‌کند و حتی منجر به خونریزی می‌شود. 

علائم اختلال کندن پوست لب

انواع وسواس نشانه‌های مشترکی دارند که بروز افکار وسواسی و ناتوانی فرد در کنترل و سرکوب آن‌ها یکی از این علائم مشترک است. در ادامه علائم وسواس اختلال کندن پوست لب را به طور خاص شرح داده‌ایم.

بروز دوره‌های متناوب کندن پوست که منجر به آسیب به بافت پوست می‌شوند، از راه‌های تشخیص این اختلال است. یکی دیگر از علائم پوست کنی لب این است که فرد تلاش زیادی برای جلوگیری از پوست کنی لب می‌کند و اقداماتی در این زمینه انجام می‌دهد، ولی موفق نمی‌شود. این نوع وسواس مشکلات جدی در ارتباط با همسالان و عملکرد کاری و تحصیلی به همراه دارد.

زمانی اختلال کندن پوست لب تشخیص داده می‌شود که علت پزشکی مانند بیماری‌های پوستی و یا بیماری‌های روانی مانند اسکیزوفرنی وجود نداشته‌باشد. بیماران مبتلا به این اختلال تنش زیادی برای پوست کنی لب خود احساس می‌کنند و وسوسه‌ی انجام این عمل به سراغشان می‌آید و بلافاصله پس از پوست کنی لب احساس لذت، آرامش و رهایی از تنش می‌کنند.

دلایل ابتلا به اختلال کندن پوست لب

ابتلا به اختلال کندن پوست لب دلایل متعددی دارد که با شناسایی و رفع آن‌ها می‌توان به درمان نزدیک‌تر شد. برخی از علل ابتلا به شرح زیر هستند.